کد مطلب:36558 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133

اگر خداوند شریكی داشت، از جانب او نیز پیامبری می آمد

برهان حضرت امیرالمومنین (ع) از نوع دیگری است. ایشان به زبان ساده به فرزندشان می گویند كه اگر برای خدا، شریكی وجود داشت پیامبرانی نیز از جانب او می آمدند و افعال و صفات آن خدا نیز شناخته می شد. ولی ما از اینكه همه پیام آوران، یك خدا را با صفات واحد تبلیغ كرده اند درمی یابیم كه بیش از یك خالق در عالم نیست. در قرآن نیز به طور غیرمستقیم به این مطلب اشاره شده است:

انا اوحینا الیك كما اوحینا الی نوح من بعده و اوحینا الی ابراهیم و اسمعیل و اسحق و یعقوب و الاسباط و عیسی و ایوب و یونس و هرون و سلیمن و اتینا داوود ذبورا

(نساء، 163)

به تو وحی فرستادیم همچنان كه به نوح و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم به مانند ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و اسباط، عیسی، ایوب، یونس، هارون و سلیمان و به داود زبور را اعطا كردیم.

و در جای دیگر آمده است:

و لقد اوحی الیك و الی الذین من قبلك لئن اشركت لیحبطن عملك

(الزمر، 65)

به تو و پیامبران قبل هم گفته شد كه اگر شرك بورزید عملتان محو خواهد شد.

[صفحه 78]

و همچنین در سوره شوری درباره ی پیوستگی ادیان گفته می شود:

شرع لكم من الذین ما وصی به نوحا (الشوری، 13)

آن دینی كه بر تو وحی كردم همان است كه برای نوح فرستاده شد.

یعنی همه ی پیامبران در مقام نبوت و گرفتن پیام با هم خویشاوند و برادر هستند. نیز:

لا نفرق بین احد من رسله (بقره، 285)

بین هیچ كدام از انبیا فرقی نمی گذاریم.

صفحه 78.